Σενάρια αναγέννησης και τα παιδιά του μέλλοντος

Ζούμε σε ένα κόσμο φτιαγμένο για μας ή για εκείνους.
Οι 'εκείνοι' όμως ποιοι καν είναι; για τον καθένα μας ίσως διαφορετικοί.

Ζούμε σε ένα κόσμο όπου το περιβάλλουν όχι μολλύνεται αλλά πλέον καταστρέφεται.
Φαίνεται, σαν να η ίδια γη μας έχει βαρεθεί, αγανακτήσει και θέλει να μας ρουφίξει.
Το είχε κάνει και θα το ξανακάνει!

Απλοιστίες ανθρώπων που νομίζουν θα βαδίζουν για πάντα τα χώμα της, θεοποιούντε και γίνουντε αρχηγοί ενός όχλου.
Αμ δε, λανθάνοντε! για αυτούς το τέλος μόλις έχει αρχίσει.

Ο πλανήτης γη μόλις έχει αρχίσει να αντιδρά για ακόμη μια φορά.
Η ανικανότητα μας να ζούμε και να συμβιώνουμε σ'αυτά τα εδάφη, τα τελευταία χιλιάδες τόσα χρόνια που μας άφησε μοναχούς, αποδικνύει την δραστικότητα για πιο έμμεσα έργα.

Σαν ένας γίγαντας πλέον ο Άτλας στην ράχη του να κουβαλά την γη, κουράστηκε πλέον, βαρέθηκε τις φωνές, τις φωτιές, τις αναθυμιάσεις, του πόνεσαν τα χέρια.
Θέλει, τώρα, να βάλει την υδρόγειο κάτω και να μοιράσει ξανά τις περιοχές και θάλασσες δημιουργώντας έτσι νέους κόσμους, νέες αρχές.

Η γη θα λέγε κάποιος άρχισε ήδη να μοιράζετε.
Στην Ιαπωνία και Σουμάτρα είδαμε τελευταία, δύο απο τους μεγαλύτερους σεισμούς που μετρηθήκαν ποτέ στην μοντέρνα ιστορία. Σενάρια λένε ότι και το Αιγαίο άρχισε να σιγοβράζει και τα υπεδάφη του να κουνιούντε σε ανησυχητικούς ρυθμούς.
Ξυπνάει το μεγάλο ηφαίστειο της Θήρας;
Καιρός του είναι λένε, αφού οι προηγούμενες του γραμμένες 'ονειρόξεις'  συνέβησαν γύρω στο 300 μΧ και 1100 μΧ. Μα αυτό το 'ξύπνημα' λένε θα είναι πολύ μεγαλύτερο δημιουργώντας τεράστια παλιροιακά κύματα - όπως έχουν γίνει και στο παρελθόν.
Μα αυτά τα γεγονότα στις αντίθετες πλεύρες του πλανήτη μας, συνδέοντε και δεν είναι απλά τυχαία γεγονότα, αλλά το έναυσμα της μοιρασιάς του κόσμου και οι τεκτονικές πλάκες να δώσουν νέες οροσειρές, παραλίες, κοιλάδες. Νομίζετε πως σας κοροιδεύω; Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να βρείτε το επίκεντρο του σεισμόυ στην Ιαπωνία και να περάσετε μια μακρινή βελόνα σε μια κούφια υδρόγειο, θα δείτε ότι θα βγει ακριβώς στο κέντρο της Σαντορίνης, το κέντρο του ηφάιστειου της Θήρας. Αυτό δίχνει ότι ένα υπόγειο ρήγμα με αρχή τον πυρήνα της γής ενώνει αυτές τις δυο περιοχές δημιοργώντας έτσι νέα στρώματα μάγματος και ολισθήσεις των τεκτονικών πλακών.

Μα γιατί όμως όλα αυτά;
Ας τελειώσω όπως ξεκίνησα.
Υπάρχουν κάποιοι υπαιτιοί. Σαφώς οι ίδιοι εμείς.
Εμέις που καίμε τα παιδιά μας. Δεν κάνουμε τίποτα για ένα αειφόρο μέλλον.
Τα παιδια είναι ίσως η μόνη μας ελπίδα μα και αυτά τα έχουμε καταστρέψει, φανατίζωντας τα, περιορίζουμε και χαράζουμε ένα μέλλον δικό μας, για αυτά, δίχως ελπίδα και αύριο.
Η γη βαρέθηκε την ματαιόδοξη ανέλπειδη κατάντια μας, θέλει πλέον να δώσει ευκαιρία στα παιδιά...

Τα κανονικα παιδια γεννιούνται κανονικά,
                                  μεγαλώνουν κανονικά,
                                     ονειρεύονται κανονικά,
                                       ερωτεύονται κανονικά,
                                         και
                                          πεθαίνουν κανονικά!

σκληρές εικόνες από ένα ακόμα πιο σκληρό κόσμο,

Εγώ γεννήθηκα παιδί, παίδι θα παραμείνω και παιδί θελώ να φύγω!

Δεν γαμμιέστε όλοι εσείς που βαλθήκατε να μας αλλάξετε...